Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Η ΑΓΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΝΗ ΜΠΑΛΤΣΑ




''Δεν υπήρξα ειδικευμένη σε τίποτε. Τραγούδησα ό,τι με οδήγησε η καρδιά, η φωνή και οι δυνάμεις μου. Και τα τραγούδησα όλα. Είμαι γεμάτη και απίστευτα ευγνώμων. Δεν είναι αυτονόητο να γεννηθείς στη Λευκάδα, να σε λένε Αγνή Μπάλτσα και να σου συμβούν όσα συνέβησαν σ' εμένα».(TO BHMA-2004).
'Αγνή Μπάλτσα. Η δική μας Αγνή. Ειναι σίγουρο οτι δεν θα χρειαστούν να περάσουν και πολλά ακόμη χρόνια για να καταλάβουμε ότι η Αγνή Μπάλτσα είναι η διασημότερη Λευκαδίτισσα όλων των εποχών. Μια μοναδική στο χώρο της καλλιτέχνιδα παγκοσμίου φήμης που λατρεύει τη Λευκάδα. Και τη λατρεύει όχι μόνο επειδή γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα της μουσικά βήματα από τη Λευκάδα ή γιατί έρχεται στο νησί τα καλοκαίρια. Αλλά γιατί έχει τη Λευκάδα στην καρδιά της. Είναι ερωτευμένη μαζί της. Και αυτό φαίνεται στις συζητήσεις, στις συνεντεύξεις της, στις εξομολογήσεις της. Η Αγνή, η δική μας Αγνή- γιατί έτσι τη νοιώθουμε εμείς οι Λευκαδίτες που είμαστε περήφανοι γι' αυτή - είχε τη μεγάλη τύχη να ξεκινήσει από τη Λευκάδα με τα ωδεία, τους πολιτιστικούς συλλόγους με τον πρωτοπόρο "Ορφέα", τη διανόηση. Η ίδια, σε συνέντευξη της στο περιοδικό "Εψιλον" της ΄΄Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας'' (31/10/2004), άνοιξε την καρδιά της (στον Απ. Διαμαντή) και μίλησε για τη ζωή, τον έρωτα, τη Λευκάδα. Είπε χαρακτηριστικά: ''Τρία πράγματα με τρελαίνουν στη ζωή: να κάνω έρωτα, να τραγουδάω και να κολυμπάω''. Δεν θα άλλαζε με τίποτα μια βουτιά στη θάλασσα της Λευκάδας, γράφει ο δημοσιογράφος στον πρόλογο της συνέντευξης. Η ίδια στη συνέντευξη παρατηρεί "Ειναι σημαντικό που γεννήθηκα σε ένα εκπληκτικής ομορφιάς νησί όπως είναι η Λευκάδα''.
Εγώ να προσθέσω οτι μετά από τόσα χρόνια μουσικής απουσίας της από το τόπο που την γέννησε, την γαλούχησε και τόσο την αγάπησε, η Αγνή οφείλει μια συναυλία. Όπως και η Λευκάδα οφείλει να δώσει το όνομα της Αγνής στο νεόκτιστο θέατρο. Οι μεγάλοι δημιουργοί πρέπει να τιμούνται εν ζωή. Ας ξεφύγουν επιτέλους οι αρμόδιοι απο τη μίζερη και δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη.
Γεννημένη στις 19 Νοεμβρίου του 1944 στη Λευκάδα ειναι η Αγνή η οποία πάντα στις συνεντεύξεις της κάνει αναφορά στο νησί μας: ''Η Λευκάδα πάντα υπάρχει στην καρδιά μου, '' τονισε το 2004 στον Γιάννη Φαλκόνη ενω σε άλλη της συνέντευξη παρατηρεί: ''Βρίσκω καταπληκτικό ότι ύστερα από τόσα χρόνια οι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να έρθουν για να με δουν, για να με ακούσουν. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή πάντοτε σεβάστηκα το κοινό, σεβάστηκα τον εαυτό μου. Είναι μεγάλη ευθύνη, μεγάλος φόβος, αλλά μου δίνει και μεγάλη δύναμη. Η επαφή με το κοινό είναι μια ερωτική ιστορία". Η Κορυφαία σύγχρονη μεσόφωνος, ειναι μεταξύ των καλλιτεχνών παγκόσμιας κλάσης (αποκλήθηκε από Γερμανούς κριτικούς "μαργαριτάρι στο περιδέραιο της Όπερας", ο δε Χέρμπερτ φον Κάραγιαν αποφάνθηκε πως "η Αγνή Μπάλτσα είναι η σημαντικότερη δραματική μέτζο της εποχής μας").
Σε ηλικία 6 ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, ενώ 8 ετών ήδη συνέθετε διάφορα κομμάτια!. Μελέτησε στον Μουσικοφιλολογικό Όμιλο "Ορφέα" Λευκάδας, τραγουδώντας στη Χορωδία του και παίρνοντας μέρος σε όλες τις συναυλίες του είτε ως κορίστα είτε ως σολίστ (υπό τους Δημ. Βλάχο και Ν. Θάνο-Μορίνα).
Συνέχισε σπουδές στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών (με τη Ν. Φραγκιά Σπηλιοπούλου) και απεφοίτησε το 1965. Στο μεταξύ, το 1964 πήρε το 3ο βραβείο στον διεθνή Διαγωνισμό του Βουκουρεστίου και στη συνέχεια (Ιανουάριος 1965) της απενεμήθη στην Αθήνα η υποτροφία "Μαρία Κάλλας". Συνέχισε σπουδές στις Μουσικές Ακαδημίες του Μονάχου και της Φρανκφούρτης (στο «στούντιο» της εκεί Όπερας). Εκτός από φωνητική, σπούδασε επίσης θεατρική υποκριτική και γερμανική λογοτεχνία. Πρωτοεμφανίστηκε ως Κερουμπίνο ("Γάμοι του Φίγκαρο") στην Όπερα της Φρανκφούρτης (όπου τραγούδησε από το 1968 ώς το 1972).
Στις 31.8.1973, στην Deutche Oper του Βερολίνου, τραγούδησε θριαμβευτικά τον Ορλόφσκυ ("Νυχτερίδα") και σε μια βδομάδα τραγούδησε εκεί τον Κερουμπίνο, ενώ στις 14.3.1974, στη Φρανκφούρτη ερμήνευσε τον Οκτάβιαν ("Ιππότης με το Ρόδο"). Με αυτούς τους 3 Hosenrollen (ρόλους..."παντελονάτους", δηλαδή ανδρικά πρόσωπα που τραγουδιούνται από γυναίκες) επέβαλε οριστικά την παρουσία της στα γερμανικά θέατρα. Στις 4.5.1974 υποδύεται στο Βερολίνο την Όλγα ("Ευγένιος Ονιέγκιν") και στις 25.10. 1974, τον Σέξτο ("Επιείκεια του Τίτου"). Στις 3.3.1975 ερμηνεύει στην Όπερα του Αμβούργου τη "Σταχτοπούτα"
του Ροσσίνι (φυσικά, στην "τρομερή" αρχική έκδοση για coloratura-contralto...).
Είναι η ώρα να αρχίσει ο αγώνας δρόμου των διασημότερων μαέστρων του Κόσμου για να εξασφαλίσουν τη μοναδική συνεργασία της!... Τον Ευγένιο Γιόχουμ διαδέχεται στις 29.9.1975 ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και η Φιλαρμονική του Βερολίνου ("Λειτουργία της Στέψης" του Μότσαρτ και "Τε Ντέουμ" του Μπρούκνερ). Ακολουθεί στις 11.1,1976 ο Καρλ Μπαιμ και η Σκάλα του Μιλάνου (Ντοραμπέλα στο "Έτσι κάνουν όλες"). Στις 27.3.1976 τραγουδάει στη Ζυρίχη Ροζίνα, με μαέστρο τον Νέλο Σάντι.
Τον ίδιο χρόνο πρωτοεμφανίζεται και στο Κόβεν(τ) Γκάρντεν του Λονδίνου ως Κερουμπίνο. Τον Νοέμβριο του 1976 τραγουδάει "Αριάδνη στη Νάξο" στην Όπερα της Βιέννης (παρενθετικά αξίζει να σημειωθεί ότι στις 25.2.1977 ανέβηκε στην Όπερα της Βιέννης ο "Κουρέας της Σεβίλλης" με Έλληνες πρωταγωνιστές: Ροζίνα η Μπάλτσα, Φίγκαρο ο Πασχάλης και Αλμαβίβα ο Παπούλκας...). Το καλοκαίρι του
1977 "ανοίγει" το Φεστιβάλ Ζάλτσμπουργκ 1977 ως Ηρωδιάς στη "Σαλώμη", με μαέστρο τον Κάραγιαν. Στο Ζάλτσμπουργκ επίσης τραγούδησε Πριγκίπισσα του Έμπολι ("Ντον Κάρλο"), Οκτάβιαν, Κάρμεν. Επίσης, Ντοραμπέλλα (με τον Ρικάρντο Μούτι), "Πύργο του Κυανοπώγωνα" (με τον Σέιζι Οζάουα), κ.λπ.
Πρωτοεμφανίστηκε στην Όπερα του Παρισιού το 1980. Στη Μετροπόλιταν της Ν.
Υόρκης πρωτοεμφανίστηκε τραγουδώντας έναν από τους πιο επιτυχημένους της ρόλους, την "Κάρμεν" και ξεσηκώνοντας φρενίτιδα ενθουσιασμού σε κοινό και κριτικούς (η φωνητική και σκηνική τελειότητά της στην «Κάρμεν» είναι ανώτερη κάθε περιγραφής --ο εορακώς μεμαρτύρηκεν...).
Ακολούθως, συνεργάζεται (πλην των προαναφερόμενων μεγάλων μαέστρων) με τον Μπερνστάιν, τον Αμπάντο, τον Σινόπολι και πολλούς άλλους. Οι επιτυχημένες περιοδείες της έφτασαν ώς την Ιαπωνία και την Κορέα. Άλλοι εξαιρετικά επιτυχημένοι της ρόλοι: Δαλιδά ("Σαμψών και Δαλιδά"), Άμνερις ("Αϊντα"), Σαρλότ ("Βέρθερος"), Διδώ ("Τρώες"), Συνθέτης ("Αριάδνη στη Νάξο"), Βασίλισσα Ελιζαμπέτα ("Μαρία Στούαρτ"), Τζουλιέτα ("Παραμύθια Χόφμαν"), Σαντούτσα ("Καβαλλερία Ρουστικάνα"), Ρωμαίος ("Ρωμαίος και Ιουλιέτα"), Σέξτος ("Η Μεγαλοψυχία του Τίτου"), Ανταλτζίζα ("Νόρμα"), Ιζαμπέλα ("Ιταλίδα στο Αλγέρι"), κ.ο.κ.
Πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα μόλις το 1984 ("Κάρμεν" με την Όπερα της
Ζυρίχης) και από τότε ακολούθησαν αρκετές εμφανίσεις (1987, 1988, 1993, 1994, 1995) και εξαιρετικά επιτυχημένες συνεργασί ες με το ΜΜΑ. Πλουσιότατη είναι επίσης και η δισκογραφία της (ξεπερνούν τις 60 οι εξαιρετικές ηχογραφήσεις της, μεταξύ των οποίων στις όπερες του Μότσαρτ: «Ο Ασκάνιος στην Άλμπα» 1976, «Ο Μαγικός Αυλός» 1980, «Έτσι κάνουν όλες» 1982, «Ιδομενεύς» 1983, «Οι γάμοι του Φίγκαρο» 1985, «Ντον Τζιοβάννι» 1985, «Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου» 1991, στις όπερες του Ροσσίνι: «Ο Κουρέας της Σεβίλλης», «Σταχτοπούτα», «Η Ιταλίδα στο Αλγέρι», στις όπερες του Ντονιτσέττι «Μαρία Στιούαρτ» και «Το Κουδουνάκι», στους «Καπουλέτους και Μοντέκους» του Μπελλίνι, στην όπερα «Σαμψών και Δαλιδά» του Σαιν-Σάνς, στην «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι, στην «Τζιοκόντα» του Πονκιέλλι, στις όπερες του Βέρντι «Αϊντα» και «Ντον Κάρλο», στις όπερες του Ρ. Στράους «Ο ιππότης με το ρόδο» και «Σαλώμη», στην «Κάρμεν» του Μπιζέ (και οι 5 προηγούμενες όπερες έχουν μαέστρο τον Φον Κάραγιαν), στη «Νυχτερίδα» του Γ.
Στράους, κ.λπ. καθώς και οι τηλεοπτικές οπερατικές της εμφανίσεις δίπλα στους μεγαλύτερους τραγουδιστές του Κόσμου. Ταυτόχρονα (ως «χόμπυ» ή ως διάλειμμα από το "πρωταθλητικό" επίπεδο που κινείται) ασχολήθηκε και με την ελλ. ελαφρά μουσική, δισκογραφώντας ορισμένα ανεπανάληπτα τραγούδια του Μ.Χατζιδάκι (και προκαλώντας τη μήνι του για τις φωνητικά "ποζαρισμένες" και κατά συνέπεια, τις εντελώς εκτός "ελαφρού στυλ" ερμηνείες της) και πραγματοποιώντας περιοδείες (με Σταύρο Ξαρχάκο, κ.ά.)
. Έχει τιμηθεί με το χρυσό Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών, με τον τίτλο της Kammersaengerin από την Όπερα της Βιέννης, το γαλλικό "prestige lyrique"
(της απενεμήθη από τον Ζακ Λανγκ) και το τιμητικό Μετάλλιο του γερμανικού κράτους.
Το 1995 τιμήθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα.
Είναι επίτιμο μέλος της Όπερας της Βιέννης και τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Τέλος, η Αγνή Μπάλτσα με τις επτανησιακές της μουσικές καταβολές (δεν είναι τυχαία η μοναδική της απόδοση στο "belcando" ρεπερτόριο...), την εξαίρετη φωνή, την άψογη τεχνική, την επιβλητική σκηνική παρουσία, την ερμηνευτική ευφυία και το εκτυφλωτικό της ταμπεραμέντο αποτελεί μια ακόμα λαμπρή σελίδα στο πολυσέλιδο βιβλίο των Ελλήνων καλλιτεχνών καθολικής διεθνούς αναγνώρισης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοφιλείς αναρτήσεις